Aramak

Kayıt Tarihi · Administrator

Ömür boyunca aramak.. Yalnız seni aramak. Paslı
teneke kutularda, küf kokan dolaplarda, çerçevelerde, tenhalarda, sonra
vapurlarda, trenlerde hep seni aramak. Belki bu şehirde değilsin. Ne
çıkar? Seni arıyorum ya. Belki de aynı sokakta evlerimiz, sabahları
beni görüyorsun işime giderken. Sonra akşamı bekliyorsun,
alacakaranlığı… Beni bekliyorsun ya da bir başkasını, bir başkasını.

Hiç gel demeyeceğim sana. Aramak neredeyse ben oradayım.
Ayaklarım ne güne duruyor? Yok yok birden karşıma çıkma. Kaç, saklan.
Seni aramak istiyorum.

Git bu şehirden haydi git. Dağlara çık, o uzak dağlara.
Rüzgârların krallığında hüküm sür. Baktın ki oraya da geldim yine kaç.
Başını al, açıl denizlere. Gemilerin en güzeli, en büyüğü dilediğin
limana götürmeli seni, dilediğin yerde demir atmalı. Ben küçük bir
balıkçı kayığı ile peşinden gelsem yeter. Seni arıyorum ya!

Bir yıl, beş yıl, on yıl değil; beşikten mezara kadar aramalı
insan, ama ne aradığını bilmeli. Yaklaşıp uzaklaşmalı aradığından.
Okyanus dalgaları üstünden bir küçük tekne gibi alçalıp yükselmeli.
Yalınayak koşmalı yollarda, ayaklarını sivri taşlar kesip kanatmalı.
Çöllerden geçmeli yolu, yanmalı, kavrulmalı. Sonra gözün alabildiğine
ak, soğuk ülkelere düşmeli. Buzlar kırılmalı ayaklarının altında,
üstüne kar yağmalı.

Bir gün bulacaksam bile parça parça bulmalıyım seni. Ayaklarını
Afrika’dan getirip bir kâğıt üzerine yapıştırmalıyım, saçların
Sibirya’da olmalı, dudakların Çin’de. Gözlerin Hindistan’da bir mabudun
gözleri olmalı, ellerin İtalya’da bir heykelin elleri. Bulsam da seni
parça parça bulmalıyım.

Yine de bir yerin eksik kalmalı.

Yeniden yollara düşmeliyim, onu aramalıyım.

Ve tam seni tamamladığım anda ölmeliyim

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN